Sielsko, prowansalsko...

Istniał obok mnie onegdaj pewien lokal, który w swych założeniach miał oferować kuchnię prowansalską. Ba! Powiem więcej - lawendową. Założenia owe nigdy nie zostały zrealizowane, nad czym niejednokrotnie ubolewałam. Jednak proponowanie wyrafinowanej kuchni w moim mieście jest nieco karkołomnym pomysłem. Największym powodzeniem cieszą się u nas punkty oferujące frytki z gyrosem oraz pseudoorientalny kebab. Zlikwidowanie lub w najlepszym wypadku przekształcenie naszej "prowansalskiej" knajpki w taką, która by spotykała się z gustami naszych mieszkańców w pół drogi, było jedynie kwestią czasu.

Przed zimą zamieniono restaurację w iście geesowską pierogarnię z całym dobrodziejstwem inwentarza, czyli tandetnym wyposażeniem, ceratą na stołach, smrodem duszonej kapuchy oraz kartą dań powielaną na ksero i owijaną w foliową ofertówkę. Lawendowa knajpka zniknęła, zanim na dobre zdążyłam poznać jej obyczaje i zanim wyznaczyłam w niej swój ulubiony stolik. Kelnerskie zaplecze nie miało wystarczająco dużo czasu, aby obrosnąć w te wszystkie niepotrzebne przedmioty (widokówki od przyjaciół i klientów, kalendarze, reklamy browarów, telefony dostawców i inne śmieci), które  tworzą wrażenie, że ktoś czuje się gospodarzem na tym odcinku świata.

Tuż przed zamknięciem udało mi się pstryknąć parę fotek, które właśnie (sprzątając pulpit komputera) odgruzowałam.  Taką cichą mam nadzieję, że może jeszcze kiedyś ktoś porwie się z motyką na słońce i otworzy u nas świetną, cichą knajpkę z klimatem, z oryginalną, ale i bezpretensjonalną kuchnią. Zostanę wierną klientką.

Serdeczne dzięki za Wasze towarzystwo i ciepłe komentarze. Prowadzenie "starego" bloga w nowym miejscu daje ten łatwy start i bezpieczeństwo wynikające z poczucia, że część znanego i serdecznego towarzystwa przysiada się od pierwszej minuty. To miłe, budujące i mobilizujące. A nowe zakamarki cieszą świeżym powietrzem. Potrzebowałam tej zmiany. 

A dziś to już wszystko. Wszystkim nam się przyda porządny sen. Dobranoc.